Διαλογος

Το φάντασμα της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας πλανάται σε πολλές μετεκλογικές αναλύσεις, που φιλοξενούνται ευχάριστα στα μέσα όσων κολακεύονται να αναδείξουν τα λάθη του λαού για να κρύψουν τα δικά τους. Και μαζί με διάφορες εκτονωτικές πικρίες συμβάλλουν να καταλήγουν σε γνωστά φθέγματα όπως ότι «δεν είμαστε λαός», «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν» (που επανήλθε προσφάτως με την σχετική αφισοκόλληση), που εκπέμπουν απαξιωτικά μηνύματα για το λαό και αποδοκιμαστικά για όποιον προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα.

Θρίαμβος της Ν.Δ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της; Ή καταβαράθρωση του έτερου πυλώνα του αστισμού ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ και …της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του; Τα εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαϊου είναι πιο σύνθετα από αυτό που θέλουν να επιδείξουν οι κερδισμένοι αυτής της μάχης και σίγουρα δεν είναι η απόλυτη καταστροφή, όπως στρεβλά προσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις του 3 παρά κάτι %. 

Γιατί πάμε σε δεύτερες εκλογές μέσα σε ένα μήνα και ο Μητσοτάκης απειλεί και με τρίτες αν δεν κατακτήσει την ισχυρή πλειοψηφία που θέλει; Γιατί, αφού όπως ισχυρίζονται το αποτέλεσμα της 21ης Μάη κατέδειξε την κυριαρχία της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό; 

Οι εκλογές είναι μία περίοδος, εκτός των άλλων, υποσχέσεων. Ψεύτικων υποσχέσεων, ύπουλων υποσχέσεων, υποσχέσεων για νέες αυταπάτες και μία νέα ενσωμάτωση όλων αυτών των μεγάλων αγώνων σε κυβερνητικές λογικές. Λογικές που δεν ξεφεύγουν από τη γραμμή ενός νέου σφαγείου μιας δολοφονικής επιδρομής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Όσοι από την αριστερά δεν αναφέρονται σε αυτό, δεν είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν, είναι για να δικαιολογήσουν πολιτικές επιλογές οι οποίες, είτε σέρνονται στον κυβερνητισμό, είτε είναι επιλογές επιβίωσης και δεν έχουν καμία προοπτική.