• Κυρ, 18/01/2015 - 10:31
Προς τι η αναστάτωση με τις τράπεζες λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές;

Ανακοίνωση – Σχόλιο του Γραφείου Τύπου για την προεκλογική αναστάτωση με τις Τράπεζες.

Πριν ενάμιση μήνα (11/11/2014), οι τραπεζίτες σε συνάντηση με τους Σαμαρά-Βενιζέλο στο Μαξίμου δήλωναν, μέσω του εκπροσώπου τους, ευτυχείς για την επιτυχή αξιολόγηση του τραπεζικού συστήματος απο τα stress test τα οποία μόλις είχαν περάσει και καθησύχαζαν την αγορά αφού δήλωναν έτοιμοι να τη χρηματοδοτήσουν με δικά τους κεφάλαια,ως ένδειξη του succes story στον τραπεζικό τομέα.

Χτες, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, οι τέσσερις συστημικές , όπως λέγονται, τράπεζες, Alpha, Εurobank, Πειραιώς και Εθνική, κάνουν αίτηση για υπαγωγή στο Μηχανισμό Έκτακτης Παροχής Ρευστότητας (ELA), αποκαλύπτοντας είτε την κοροϊδία της αξιολόγησης, είτε τη σκοπιμότητα της απόφασης. 

Ωστόσο, αναρωτιόμαστε τι εξυπηρετεί αυτή η κίνηση λίγες ημέρες πριν απο τις εκλογές, καθώς δεν προκύπτει άμεσο πρόβλημα ρευστότητας, αφού ακόμη και οι ίδιες οι τράπεζες δηλώνουν ότι έχει "προληπτικό χαρακτήρα".

·  Την απόπειρα ενός πρωτοφανούς μαζικού εκβιασμού του εκλογικού σώματος εκ μέρους των πιστότερων και παραδοσιακότερων φίλων της Ν.Δ στον τραπεζικό τομέα;

·  Την ακόμη δεξιότερη στροφή της ρητορικής και των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει για το θέμα, μέσω στελεχών του, ότι δεν θα  γίνουν μονομερείς ενέργειες σε σχέση με το χρέος, αλλά και οτι " είναι αναγκαίο να έχει βρεθεί μια λύση μέχρι τον Ιούλιο οπότε και πρέπει να αποπληρωθούν ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ";

·  Ή τον έλεγχο του δημόσιου λόγου, όπου αντί για τα πραγματικά και καυτά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τα θυγατρικά κανάλια των τραπεζιτών και των εργολάβων θα προσανατολίσουν τη συζήτηση στα ζητήματα "υγείας" των τραπεζών;

Ταυτόχρονα έκπληξη και οργή προκαλεί η ανακοίνωση της ομοσπονδίας των εργαζόμενων στις τράπεζες ΟΤΟΕ, για το ίδιο ζήτημα, η ηγεσία της οποίας ζητά "το πολιτικό σύστημα  να σταθεί θετικά και υπεύθυνα, δίνοντας μήνυμα στήριξης των τραπεζών και του ρόλου τους για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας", αγνοώντας μάλλον το ρόλο και το χαρακτήρα της ως εργαλείου υπεράσπισης των εργαζομένων στις τράπεζες και όχι των αφεντικών τους.

Οι τράπεζες  οποίες  έχουν ρουφήξει εκατοντάδες δισ. για να μην καταρρεύσουν, για να μη χρεοκοπήσουν και για να είναι δήθεν υγιείς, πρέπει να περάσουν σε αυτούς που τόσα χρόνια τις χρηματοδοτούν. Να λειτουργήσουν κάτω από το έλεγχο της κοινωνίας και για το συμφέρον της, σε ένα πλαίσιο όπου κριτήριο δεν θα είναι το ιδιωτικά κερδοφόρο και αποδοτικό, αλλά το κοινωνικά αναγκαίο και ωφέλιμο.